Wijziging Ziektewet
Door de 'Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters' zijn werkgevers nu ook tot maximaal 12 jaar financieel verantwoordelijk voor werknemers die ziek uit dienst gaan tijdens proeftijd, of na afloop van een tijdelijk contract. De ZW-premie die (middel)grote werkgevers dit jaar (= jaar T) moeten betalen is gebaseerd op het aantal tijdelijke werknemers dat de Ziektewet instroomt in het jaar T-2, oftewel twee kalenderjaren eerder.
De wijzigingen in het kort
De essentie van de wijzigingen is dat de premie voor de Ziektewet – afhankelijk van de bedrijfsgrootte – gedeeltelijk of volledig gedifferentieerd wordt. Dat wil zeggen dat de premie afhankelijk wordt van de instroom in de Ziektewet vanuit uw bedrijf. Deze premiedifferentiatie geldt vanaf 2017 ook voor WGA-flex (werknemers die ziek uit dienst zijn gegaan, een Ziektewet-uitkering hebben ontvangen en vervolgens, na 2 jaar ziekte, de WGA instromen) en wordt daarmee dus gelijkgetrokken aan de huidige WGA premiedifferentiatie voor werknemers met een vast contract. Door deze premiedifferentiatie –en de wijzigingen per 1-1-2017 kan het voor werkgevers aantrekkelijk zijn om te kiezen voor eigenrisicodragerschap.
Wat betekent dit voor uw klanten?
Ziektewet
Financiële prikkels voor werkgevers om langdurig ziekteverzuim bij vangnetters te voorkomen
- Grote en middelgrote werkgevers betalen niet langer een vaste sectorpremie als deze werknemers in de Ziektewet belanden, maar krijgen te maken met een gedifferentieerde ziektewetpremie.
- De hoogte van deze premie is afhankelijk van het aantal (ex-)werknemers dat in de Ziektewet belandt.
- Voor kleine werkgevers (<10 maal de gemiddelde loonsom) blijft de premie op sectorniveau vastgesteld worden. Voor middelgrote werkgevers (>10 en <100 maal de gemiddelde loonsom) zal er sprake zijn van een combinatie van een sectorpremie en een deel differentiatie. Grote werkgevers (>100 maal de gemiddelde loonsom) krijgen een volledig individuele premiedifferentiatie.
Eigenrisicodragerschap ziektewet kan lonend zijn
Werkgevers konden al kiezen om eigenrisicodrager van de Ziektewet te worden, maar dit was tot nu toe in de meeste sectoren niet lonend in relatie tot de vaste sectorpremies. De gedifferentieerde premie kan dit nu wel lonend maken. Daarnaast kunnen werkgevers met eigenrisicodragerschap zelf de regie nemen over de begeleiding van zieke werknemers.
Eigenrisicodragerschap WGA vast én flex
Werkgevers konden er al voor kiezen om eigenrisicodrager te worden voor WGA-vast, maar dit was beperkt tot werknemers die vanuit een vast dienstverband de WGA instromen. Als een werkgever per 1 januari 2017 eigenrisicodrager voor de WGA blijft of wordt, dan draagt hij automatisch ook het risico voor werknemers die ziek uit dienst zijn gegaan, een Ziektewet-uitkering hebben ontvangen en vervolgens, na 2 jaar ziekte, de WGA instromen (WGA-flex).
In de wet gelden de volgende definities:
- Grote werkgevers, een gemiddelde brutoloonsom van meer dan €3.000.000.
- Middelgrote werkgevers zijn werkgevers met een gemiddelde brutoloonsom tussen € 3.000.000 en € 302.000.
- Kleine werkgevers zijn werkgevers met een gemiddelde brutoloonsom van minder dan € 302.000.
Alleen grote werkgevers (meer dan 100 maal de gemiddelde loonsom) krijgen een volledig gedifferentieerde premie vanaf 2014. Middelgrote werkgevers krijgen een combinatie van een sector- en een gedifferentieerde premie. Kleine werkgevers behouden een vaste sectorpremie.
Een proactieve aanpak beperkt toekomstige kosten
Voor de premievaststelling van de Ziektewet en de WGA wordt gerekend met de schadelast van twee jaar eerder. Het nemen van preventieve maatregelen zijn daarom nog belangrijker om toekomstige hoge kosten van zieke werknemers met een tijdelijk arbeidscontract te beperken. ArboNed adviseert werkgevers actief over de belangrijkste, meest effectieve maatregelen en ondersteunt ze hierbij.